tHe SiLeNt ChRiStMaS hEaLiNg PoEm

Liwanag nang Dilim at Pag-asa

    I.       Buhay na puno nang hinagpis

    Puso na sakit ang tiniis

    Ikaw na siyang nagdusa

    Liwanag na bigay nang tala.

    II.    Suot ang dignidad na hawak

    Ikaw ang nagging pag-asa

    Sa oras nang pag-higik

    Ikaw ang pumigil ng luha.

                Sa oras ng pangangailangan

   Ikaw ang siyang tanging sandalan

   Sa mga panahon ng kagipitan

   Ikaw ang siyang tanging kasama.

               Pinagpala ang kamay na dangal

   Pinaghilom ang pusong-bato

   Pinagtibay ang loob na bukal

   Pinasaya ang simbolo ng Pasko.

    III.  Ngayo’y ikaw ang siyang naghirap

    Nilamon nang sakit ng nakaraan

    Nawala ang lahat nang alapaap

    Nakulong sa mundo ng kawalan.

    IV. Ako na iyong inalagaan

   Ibabalik ang pagkalinga

   Dahil iyong sinabi minsan

   Pagmamahal ang siyang ligaya.

             Sa oras ng pangangailangan

   Ikaw ang siyang tanging sandalan

   Sa mga panahon ng kagipitan

   Ikaw ang siyang tanging kasama.

              Pinagpala ang kamay na dangal

   Pinaghilom ang pusong-bato

   Pinagtibay ang loob na bukal

   Pinasaya ang simbolo ng Pasko.

   V.    Ngayo’y sabay na haharapin

   Tanging hangad ay kaligayahan

   Pagtulong sa kapwa’y tunay na diwa

   Nang Pasko at nang bawat isa.

              Pinagpala ang kamay na dangal

   Pinaghilom ang pusong-bato

   Pinagtibay ang loob na bukal

   Pinasaya ang simbolo ng Pasko.

                   Nars ikaw ang liwanag nang dilim

          Ang tunay na bigay nang Maykapal.